Першая налібацкая электрастанцыя

У Налібаках, падчас расійскага панавання, электрычнасці не было. Уласную электрастанцыю вёска займела толькі пасля 1920-ых гадоў. Ініцыятарам будаўніцтва быў пробашч кс. Юзаф Байка. 


Электрастанцыя пачалу працу ў 1934-35 гадах. Яна знаходзілася за габрэйскай лазняй і школай (сёння гэта вуліца Школьная). За яе працу адказваў Францішак Грыгарцэвіч, ён быў працаўладкаваны на стаўцы. Падчас вайны Грыгарцэвіча вывезлі на прымусовыя працы ў Аўстрыю, адкуль ён трапіў у Аўстралію, дзе памёр у 2007 годзе.

Налібацкая электрастанцыя была ўласнасцю грамадскасці мястэчка і працавала па прынцыпе кааператыву, таксама як і крама, у якой працаваў пан Цехановіч.

Электрычны ток прадукаваў генератар, якім кіраваў паравы рухавік. У рух яго прыводзіла габлюшка і драўніна з лесапілкі. Спачатку электрычнасць правялі ў плябанію – 120 вольтаў. Гэта цалкам змяніла жыццё налібачан. Такая моц, праўда, не дазваляла людзям карыстацца электрычнымі прасамі, таму людзі ў Налібаках прасавалі адзенне вугальнымі прасамі.

Падобную тэхналогію мела і электрастанцыя ў Налібаках.

Электрастанцыя змяніла і краявід вёскі. На вуліцах з’явіліся драўляныя электраслупы і тэлефонныя лініі. Тэлефонамі пачалі спачатку карыстацца на пошце, у школе, у сядзібе гміны, плябаніі, у паліцэйскім пастарунку і ў войта. Уласныя тэлефоны мела шмат габрэяў на вуліцы Віленскай. У некаторых налібачан былі радыёпрымачы. Калі 1 верасня 1939 года Нямеччына напала на Польшчу, то налібачанін Шаржановіч выставіў у вакне сваёй крамы вялікае радыё і людзі слухалі паведамленні з фронту.

Пасля прыходу рускіх,17 верасня 1939 года, камуністы забралі ў людзей усе радыёпрымачы. Пазней бальшавікі правялі электрычнасць з Налібак на хутары і ў засценкі.

Электрастанцыя спыніла сваю працу 8 траўня 1943 года. Яе, разам з лесапілкай, спалілі савецкія партызаны.

Успамін Марыі Хіліцкай апрацаваў Станіслаў Карлік.